
Ξυπνάω νωρίς
σηκώνομαι
λούζομαι
χτενίζομαι
Και ακούω
τον Ιχώρ
να με καλεί
οι προγονοί
όλοι
μέσα μου
τραγουδούν
στις φλέβες μου
Και αρχίζω το χορό
2 βήματα αριστερά
2 βήματα μπροστά
Βλέπω τον αέρα
και τον χαιρετώ
Βγάζω παπούτσια
πληγώνω τα πόδια
μου στα βράχια
σπονδή στη
μάνα γη
το αίμα μου
γονατίζω ικέτης
και τη φιλώ
τη μάνα γη
που με γέννησε
Κοιτάω ψηλά
υψώνω
τα χέρια
και βγάζω κραυγή
τη φωνή
όλων των αγωνιστών
ψυχών
που πέθαναν
για την ελευθερία
Ο πατήρ
μου απαντά
με ύδωρ
Και γυρνάω
στην ανατολή
λίγο πριν σκάσει
το πρώτο φως
Και υψώνω
το δεξί μου χέρι
Ανοίγω τα μάτια καθώς
ο ήλιος μου δίνει το φως του
Με όλα τα όπλα
στη φαρέτρα μου
Φοράω τη Νύχτα
σαν μανδύα
Αόρατος
να μην με βλέπει
κανείς
Ποιος είμαι;
Ο κανείς...
Βγαίνω
με ένα πήδο
στο άχρονο
Και κάνω τσάρκες
στο πλανήτη
Πάω στα σπίτια
του κάθε πολιτικού
Και παίρνω
τη ψυχή του
και τη δική του
και όλης της γενιάς του
τους σβήνω
όλους από
το βιβλίο της ζωής
Μέρα Σαββάτου
Μέρα αφιέρωσης
στο θεό
Μέρα που βγαίνω
δικαστής
όχι αμνός
Και σφάζω
δεν σφάζομαι...
Είμαι ο πατήρ
όχι ο
γιος
Και αποκαθιστώ
δικαιοσύνη...
Πρώτα
στο άχρονο
το αρχέτυπο
καθαρίζεις
Και μετά
οι πραγματικότητες
ακολουθούν...
Το βιβλίο της ζωής
εγώ το κρατώ
και σβήνω...
Ένα - ένα
όλα τα ονόματα...
άκης γκανής
02-08-14
02-08-14
No comments:
Post a Comment