Μωβ χάραμα
χάρμα οφθαλμών
για ανθρώπους
που θέλουν
ελπίδα...
Ένα γλυκό
βοριαδάκι
να δροσίζει
τη μέρα...
Η πόλη
ξυπνάει
τα πρώτα λεωφορεία
δειλά-δειλά
να πηγαίνουν
το κοσμάκη
στις δουλειές του
Άνθρωποι
σκυφτοί
τσακισμένοι
από τα μέτρα
Με θλίψη
στα μάτια
και οργή
ριζωμένη
μέσα τους...
Ξεχνούν
τα απλά
καθημερινά
όμορφα
Εστιάζουν
στον ΕΝΦΙΑ
στο υπερβολικό
φόρο
που καλούνται
να πληρώσουν
Χτες μίλαγα
με ένα παλικάρι...
Άκη
μου λέει,
πέρσι
κουτσά στραβά
τη βγάζαμε
Φέτος
η σύνταξη
της μάνας
έπεσε στα
440
βγάζω και εγώ
κουτσά
στραβά
άλλα 400
που να βγούμε;
Για λαχανικά
έχω γλαστρούλες
και βάζω μέσα
ζαρζαβατικά
αντί για λουλούδια
να τρώμε καμιά
ντομάτα,
πιπεριά
τι να κάνουμε;
Πρώτη
φορά
σε όλη
μου τη ζωή
έχω φτάσει
να πεινάω...
Και δεν
είμαι
και του φαγητού...
Ανέκαθεν
λιτοδίαιτος
ήμουν
με βλέπεις
πετσί
και
κόκκαλο...
Μόνη ελπίδα
αυτό
το μωβάκι...
Μπας
και
ξυπνήσει
ο κόσμος
και σταματήσει
να στηρίζει
τους
κλέφτες
και
απατεώνες
που μας
πουλάνε
κάθε μέρα...
Γλύκανε
ο ουρανός...
Χρύσισε
η αυγή,
καλός οιωνός...
Τουλάχιστον
η φύση
είναι
ζωντανή
μια καρδερίνα
λέφτερη
τραγουδάει
απέξω
Και μια
μάνα
φέρνει
τροφή
στο σπουργιτάκι
της...
Χτες
κάνανε
πτήσεις
ακριβείας...
Μαθαίνει
το παιδί
της
να πετάει...
Να μάθαιναν
και τα παιδιά μας
γράμματα
στο σχολείο...
Πάμε
λοιπόν
να γυρίσουμε
τον ήλιο
που
είπε
και ο ποιητής...
Μην
περιμένουμε
σωτήρες...
Εμείς
ορίζουμε
τη ζωή
μας...
άκης γκανής
28-08-14
No comments:
Post a Comment