Μια και κάνω τσάρκες σε τοίχους φίλων, λόγω κρίσης είναι και αυτό μια μορφή διακοπών, διαβάζω και γελάω με διάφορα...
Ασχολούνται όλοι με την αυτοκτονία του Ρόμπιν Γουίλιαμς, και θλίβονται και οδύρονται, που αυτοκτόνησε.
Καταρχήν διαφωνώ με τη λύση που έδωσε στο προσωπικό δράμα που ζούσε, ας μη ξεχνιόμαστε, για να φτάσει κάποιος σε αυτοκτονία έχει κάποιο δράμα, και δη σε μεγάλη ηλικία, αν και τελευταία λόγω κρίσης βλέπουμε και εκεί θλίβομαι εγώ, απλούς πολίτες στη χώρα μου, να δίνουν τέλος στη ζωή τους λόγω οικονομικών δυσκολιών, και μην αντέχοντας να ζουν στην ανέχεια και με μηδέν κοινωνική πρόνοια, ότι κάνουν τοπικά οι δήμοι, και οι πολίτες με δωρεές τροφίμων- φαρμάκων και εθελοντική εργασία και η εκκλησία, ο απλός παπάς με βοήθεια των φτωχών ανά ενορία.
Όταν βλέπεις τη κοινωνική αδικία, την ηλιθιότητα της χώρας σου απέναντι στη Γάζα, και τον όλο αμερικανικό επεκτατισμό και βοήθεια σε γενοκτονίες, απλά και μόνο για να έχουν νέες αγορές και πετρέλαια (Συρία - Ιράκ) τότε ακόμα και αν είσαι Εβραίος, ισραηλινός, τάσσεσαι με όλες σου τις δυνάμεις μαζί με τον υπόλοιπο καλλιτεχνικό κόσμο, και με εβραϊκής καταγωγής Αμερικάνους όπως όλος ο πλανήτης κατά των ανοικτών θεμάτων και κατά της κυβέρνησης.
Προσωπικά με πείραξε πιο πολύ η δολοφονία συνανθρώπων μας παραπληγικών, που έγινε στη χώρα από τη ΔΕΗ και δεν είδα να μιλάει κανείς σας εκεί, παρά ένας άνθρωπος που είχε όλα τα μέσα στη διάθεση του για βοήθεια και επέλεξε να δειλιάσει και να πάρει την ίδια του τη ζωή.
Η δολοφονία αγγελουδιών στην Ελλάδα μέσω ασιτίας και το πιτσιρίκι που δεν είχε θέρμανση και χρησιμοποίησε η μάνα του μαγκάλι, για να ζεσταθεί πέρσι το χειμώνα.
Η δολοφονία ενός πιτσιρικά ανώνυμου που δεν είχε λεφτά και δουλειά και έφαγε κρέας που σάπισε λόγω ζέστης και πέθανε από τροφική δηλητηρίαση.
Σύμφωνα με το Βιβλίο το Νεκρών, τότε που η Δύση είχε σαν μόδα το Βουδισμό, αντί να ακολουθήσω τη πεπατημένη, διάβασα τα Ιερά βιβλία των Θιβετιανών μοναχών, να δω παραδόσεις και που το πάνε και αυτοί, εκεί λοιπόν αναφέρει τη παράδοση που έχουν για τις ψυχές.
Αφού πεθάνει η ψυχή, πηγαίνει στο σπίτι Ιερέας βουδιστής, και απαγγέλλει στο νεκρό να του θυμίσει το δρόμο που πρέπει να βαδίσει, και τις μάχες που πρέπει να δώσει για να ενωθεί με το σύμπαν και να γαληνέψει η ψυχή του, αλλιώς θα τον φάνε οι σκοτεινές οντότητες και θα χαθεί στη λήθη, δεν θα εξυψωθεί η ψυχή του.
Τις οδηγίες τις διαβάζουν και πριν πεθάνει ο νεκρός, γενική οδηγία, παλιότερα το λέγαμε και σαν μαύρο χιούμορ, ακόλουθα το πράσινο φως, όχι το κόκκινο.
Μια ψυχή λοιπόν, για να πάρουμε το θέμα από την αρχή, μπαίνει στο σώμα τη στιγμή της σύλληψης όταν στον οργασμό του θηλυκού απελευθερώνεται ένα ωάριο και τα σπερματοζωάρια του αρσενικού μετά από μάχη, από αφιλόξενο περιβάλλον, με πόλεμο πραγματικό, ξεσκαρτάροντας στο δρόμο όλα τα χαζά και ανίκανα και αδιάφορα σπερματοζωάρια που πεθαίνουν, ένα και μόνο ένα, καταφέρνει να νικήσει τα εκατομμύρια άλλων και να φτάσει να γονιμοποιήσει το ωάριο.
Αγώνας και πάλη για επιβίωση και ανάδειξη του κάλλιστου αρσενικού εκπροσώπου για να αρχίσει μια απλή ζωή.
Και στο πεδίο των αρχετύπων, οι ψυχές, να δίνουν τις δικές τους μάχες, για το ποια ψυχή αθάνατη μεν, αλλά με διαβαθμίσεις το ίδιο πολυποίκιλες και διαφορετικότητα το ίδιο πολυσύνθετη όσο και η ίδια η ζωή, με νέες και αρχαίες ψυχές, με γέννηση και ανάταση σε άλλες σφαίρες ευρύτερες ακόμα και για τις ψυχές, θα μπει στη νέα ζωή που γεννιέται, και θα συμπληρώσει την ένωση του αρσενικού και θηλυκού με το αθάνατο. Φτιάχνοντας τριαδικά πλάσματα, που στη δική μας πραγματικότητα είναι η νόρμα.
Ψυχή - σώμα - καρδιά.
Όλη η πλάση αποτελείται από τριαδικά πλάσματα.
Αυτά τα τριαδικά πλάσματα βασίζονται σε 4 στοιχεία.
Αήρ ---> Το πρόγονο, τη ψυχή, το στοιχείο του αέρα.
Γαία ---> Τη μάνα γη, τη φύση, το πλανήτη που μας γέννησε.
Ύδωρ ---> Το νερό, το άγνωστο, τη συλλογική μνήμη, το κόσμο των αρχετύπων, εκεί που γεννηθήκαμε όλα τα πλάσματα της γης.
Ήλιος ---> Ο ζωοδότης, η ενέργεια, το φως, που μεταδίδει την αλήθεια, που δίνει χρώμα, που ταξιδεύει με την εκπληκτική του ταχύτητα, και μας δείχνει το παρελθόν και το μέλλον μέσω παρατηρήσεων της ουράνιας σφαίρας. Η δημιουργικότητα.
Αγώνας λοιπόν και για να μπεις στη ζωή, σαν ψυχή, αγώνας και για να ζήσεις σαν τριαδικό πλάσμα, και στη φύση και στις ανθρώπινες κοινωνίες, αγώνας και όταν φύγεις για να καταφέρεις να εξυψωθείς πάνω από άλλες ψυχές και να κερδίσεις την ελευθερία σου και το δικαίωμα να ενωθείς με το άπειρο, θετικά ως δημιουργός, ή αρνητικά, ως τροφή για τις υπόλοιπες ψυχές και να χαθείς δια παντός.
Αυτή είναι η πλήρης ανάλυση γιατί διαφωνώ με την αυτοκτονία, και τη παραίτηση από τη ζωή. κατανοώ όσους μπλοκαρισμένοι από τα αδιέξοδα που τους προκύπτουν στη ζωή επιλέγουν αυτό το τρόπο, δικαίωμα τους φυσικά, αλλά να έχουν γνώση, ότι τροφή γίνονται, με τη παραίτηση...
Το αν θα είσαι ψάρι, ή αετός, τροφή ή ελεύθερο πουλί, είναι δική σου επιλογή.
Πέμπτη ημέρα
"Να γεννήσουν τα νερά άφθονα ψάρια στη θάλασσα και πουλιά, που πετούν στον ουρανό". Και έκανε ο θεός τα μεγάλα κήτη και κάθε λογής ψάρια, που γέννησαν τα νερά, και τα πουλιά του ουρανού. Και είδε ο θεός ότι αυτό ήταν καλό. Τότε ο θεός τα ευλόγησε και τους είπε: "Να αυξάνεσθε και να πληθύνεσθε· και τα ψάρια ας γεμίσουν τις θάλασσες και τα πουλιά ας πληθαίνουν πάνω στη γη". Και έγινε βράδυ και έγινε πρωί: πέμπτη ημέρα.
No comments:
Post a Comment