Ο ουρανός
σκοτεινιάζει
οι ήχοι
από τις βόμβες
που πέφτουν
δονούν
την Ιερουσαλήμ
Βομβαρδίζουν
τη Γάζα
σκοτώνουν
αμάχους...
Κάθε
βόμβα
ένας
μικρός
σεισμός
Κάθε θάνατος
αθώας ψυχής
και ένας λυγμός
Στο τείχος
της ντροπής
να γελάνε
φανατισμένοι...
Σκίζεται
ο ουρανός
Η μέρα
γίνεται
νύχτα
το τείχος
γκρεμίζεται
και μέσα
από
τη γη
υψώνεται
ο Γολγοθάς,
Κρανίου Τόπος...
Η ιστορία
του
ανθρώπου
έλαβε
τέλος...
φωνή
τραντάζει
τη γη
εξ ουρανού
Αδάμ
εγέρσου!
Στη βάση
του Γολγοθά
Ανοίγει
τρέμοντας
η γη
Πρώτα
βγαίνει
το Κρανίο
του τόπου
Το όνομα
του λόφου...
Μετά
οστά
σπονδυλική
στήλη
και τέλος
τα άκρα
Ο πρώτος
άνθρωπος
στέκει
ξανά
ζωντανός...
Ποτισμένος
από
το
αίμα
αδικοχαμένων
κατατρεγμένων
αθώων
Αναστημένος
στέκεται
με φλόγα
στα μάτια
και εν
καμίνι
όλη
η
ανθρωπότητα
μέσα του
Φωνή
εξ ουρανού
λαλεί
και λέγει
"δεν
είμαι
απλά
ο θεός,
δεν
είμαι
απλά
ο πατήρ,
ούτε ο υιός,
αδάμ.
εγώ
με τη γυνή
μου
είμεθα
ένα.
εμείς
εστίν
o
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ
.
κρίνεσαι
ένοχος
για τα εγκλήματα
σου.
Άρων
τους
τρεις
σταυρούς
και περιπάτει..."
Κοιτάζει
γύρω
ο αδάμ
μέσα
από τη
γη
καρπίζουν
3 δέντρα
σε σχήμα
σταυρού
το
πρώτο
πρώτο
ποτισμένο
με τις ψυχές
των νεκρών
παιδιών
της Γάζας,
των γενοκτονιών,
στη Συρία,
στο Ιράκ,
όλων
των γενοκτονιών
από
την αρχή του χρόνου
του ανθρώπου
στο πλανήτη
το δεύτερο
είναι
ποτισμένο
με τις
νεκρές
ψυχές
θυμάτων
του Έμπολα
στην Αφρική,
όλων των θυμάτων
ασθενειών
μη ιάσιμων
λόγω κέρδους
το τρίτο
ποτισμένο
με ψυχές
αθώων...
της Ουκρανίας,
της Βοσνίας,
του Κοσσυφοπεδίου,
της Βοσνίας,
του Κοσσυφοπεδίου,
κάθε
θύμα
εμφυλίου
πολέμου
στο
αεί...
αεί...
Ο
ίδιος
ο δημιουργός
Φοράει
ακάνθινο
στεφάνι
στον Αδάμ
παίρνει
βούρδουλα
και χτυπάει
να ανέβει
τάχιστα
το λόφο...
Κάθε βήμα
του
ανθρώπου,
αφήνει
φλεγόμενο
αποτύπωμα...
ούτε
η ίδια
η γη
δεν τον
θέλει
πια...
Η πλάση
όλη
ουρλιάζει...
"Σκοτώστε
τον"
"έχει
καταστρέψει
το
πλανήτη"
"έχει
καταλύσει
κάθε
ισορροπία
στη φύση"
"δεν σέβεται
κανένα
και
τίποτα"
Αίμα
πλουτοκρατών
πολιτικών
μαριονετών
συνεργατών
τους
Χύνεται
καθώς
ο δημιουργός
ρίχνει βουρδουλιές
ότι
αγγίζει
το μαστίγιο
με τις
εννιά
πληγές
προς
την
ανθρωπότητα,
στη πλάτη
του Αδάμ
διαλύεται
στα εξ ων
συνετέθει
επιστρέφοντας
θεούς,
δαίμονες,
θνητούς
στην ανυπαρξία
όλους
τους
υπεύθυνους
κατ
όνομα
γένος
πάππου
προς
πάππου
ως
το πρώτο
πρόγονο
του καθενός
Θεία Παρέμβαση
στην αδικία
εν μέσω λυγμών
οδυρμών
και αλαλαγμών,
όλη
η
ανθρωπότης,
έχει
γίνει
ένας
πότης...
ξεσουρώνει,
ξεμαστουρώνει,
κόβει
εθισμούς,
ψυχοφάρμακα
νιώθει
αισχύνη,
δέος,
καταποντισμό,
λοιμό,
λιμό,
αισχύνη,
δέος,
καταποντισμό,
λοιμό,
λιμό,
οδύνη,
πόνο,
πόνο,
τρόμο,
φόβο,
φόβο,
στο απόλυτο
μεγαλείο
της κάθε
πληγής...
πληγής...
νεκροί
να πέφτουν
τριγύρω
μύριοι...
Ο
Αδάμ
σκαρφάλωσε
το λόφο
με τους τρεις
σταυρούς
στον ώμο
Ακάνθινο
στεφάνι
άγριο
τριαντάφυλλο
ζωντανό
ανθίζει
στη κεφαλή του
χώνει
βαθιά μέσα
στο κρανίο
του
τα αγκάθια του
να προκαλέσει
πόνο,
μιζέρια,
αγωνία,
στο
λαμόγιο...
να τον
ξεσκίσει
εκ των έσω
για όλα
τα κομμένα
ρόδα
του
γένους
του
που
νεκρά
και χωρίς
άρωμα
πουλάνε
επί χρήμασι...
να τον
ξεσκίσει
εκ των έσω
για όλα
τα κομμένα
ρόδα
του
γένους
του
που
νεκρά
και χωρίς
άρωμα
πουλάνε
επί χρήμασι...
Η ρίζα του
ρόδου
από
τη κεφαλή
φτάνει
ως κάτω
στο
πουλί
και τον στειρώνει
άλλο
κακό
να μη σπείρει
πια
Τρέμει
ο αδάμ
ουρλιάζει
θρηνεί
μα
το δημιουργό
δεν τολμά
τη κεφαλή
να υψώσει,
τη κεφαλή
να υψώσει,
να δει
Φωνή
βοώντος
τον
καλεί..
"Γύρνα
και δες
με αδάμ
σε κρίνω
μπροστά
σε όλα
τα πλάσματα
του
κήπου τούτου
Είσαι
σε ένα,
από
τους κήπους
μου
τη
λεγόμενη
Εδέμ
Την
έκανες
κόλαση
είχες
αρμονία,
υγεία,
αιώνια νεότητα,
αθανασία
εσύ
κοίταξες
να κάνεις
τη ζωή σου
μια μαλακία
εκμεταλλεύτηκες
συνάνθρωπο
έφτιαξες
κλουβιά,
ζεις μέσα,
ερημοποίησες
τη πλάση
όλη
ότι αγγίζεις
το μολύνεις
για το κέρδος
τη μοναδικότητα
του κάθε
τι
την κάνεις τυποποίηση
για να μπορέσεις
να τη πουλήσεις"
Υψώνεται
χέρι
δημιουργού
μπήγει
στο Γολγοθά,
στο Κρανίου
τόπο,
στην Ιερουσαλήμ,
το πρώτο Σταυρό
και λέγει
"Η Ιερουσαλήμ
και όσοι
ζούνε
μέσα
θέτονται εκτός
κήπου
και κρίνονται...
Μόνο
οι άξιοι
θα
παραμείνουν
εν ζωή
οι υπόλοιποι
διαλυμένοι
στα
εξ ων
συνετέθησαν
πάνω στους σταυρούς.
Είπα
και ελάλησα
η ημέρα
της κρίσεως
άρξατω."
Παίρνει
στα χέρια του
το δεύτερο
σταυρό
το μπήγει
στο Λευκό
Οίκο
Και λέγει
"πόρνη
της
ανθρωπότητας
εσύ θα μείνεις
επί ιερού
ξύλου
κρεμάμενη
στην αιωνιότητα
για τα εγκλήματα
που
έκανες
κάνεις
και σκέφτεσαι
να κάνεις...
να κάνεις...
εκτός
κήπου
μονίμως"
Παίρνει
ο δημιουργός
το τρίτο
σταυρό
το μπήγει
στις Βρυξέλλες
και λέγει
"νεαρή πόρνη
Ευρωπαϊκή
Ένωση,
βλέπεις
τη παλιά πουτάνα
την Αμερική
και θες να της
μοιάσεις
μια και
εξωτερικά
δείχνεις
νέα
και όμορφη
αλλά
εσύ
είσαι
η παλιά
πόρνη
της Ρώμης,
σε
ενθυμούμαι
καλά
φόνευσες
τον υιό μου
που μίλησε
για αγάπη...
Όλα
εδώ
πληρώνονται
κυρά μου...
Και εσύ
επί ιερού
ζώντος
δέντρου
εκτός
κήπων..."
Οι
τρεις
σταυροί
γίνονται
αγριοτριανταφυλιές
ανθίζουν
γεμίζουν
αγκάθια
και πληγές
τα
σώματα
τις ψυχές
τις καρδιές
όλων
και τρέφουν
το κήπο
Μέχρι να
διαλυθεί
και
το
τελευταίο
λαμόγιο...
"Ύδωρ πάρε
το νερό τους"
προστάζει
ο δημιουργός
Ανοίγουν
οι ουρανοί
και
ύδωρ
ρέει
από
τη κεφαλή
τους
προς τους ουρανούς
"Αήρ
πάρε
τη πνοή
τους"
εξ αριστερών
ο Αίολος
παίρνει
τις ψυχές
που βγαίνουν
από τα
αριστερά
των
σταυρών
"Φως
πάρε
τη ζωή
τους"
εκ δεξιών
Ο Φαέθων
παίρνει
πίσω
ότι φως
έδωσε..
"Γαία
πάρε
το μερτικό
σου"
χους
εις
χουν
τα
σώματα
διαλύονται
σε χώμα
άρξατω
την
δίκην...
άκης γκανής
(απόσπασμα από το ευαγγέλιο της Μυρσίνης)
No comments:
Post a Comment